Իսրայելի գործողությունները Լիբանանում հաջողություն ունեն նրա համար, որ իսրայելական կողմը լավ տեղեկացված է Լիբանանում գտնվող թիրախներից։ Հիմա կարող է մտածեք, որ դա բացառապես հետախուզական ցանցի արդյունք է, բայց՝ չէ։ Իսրայելը կարողանում է հետախուզել հնարավորինս իրական ժամանակի մեջ։

7-րդ դասարանի «Հայ ժողովրդի պատմության» դասագրքի կապակցությամբ ԿԳՄՍ-ի և դասագրքի քննադատությանը ամեն կերպ հակաճառող նախարար Ժաննա Անդրեասյանի պարտությունը բնավ չի նշանակում այս պատմության ավարտը...

Թույլ ժողովուրդները, ձգտելով իրենց ընթացիկ կյանքի որակն ու անվտանգությունը մեծացնել, ուրիշ լուրջ միջոցներ չունենալով, չափից դուրս մեծ նշանակություն են տալիս իրենց, այսպես կոչեցյալ, ավանդական արժեքներին։

Էս ասֆալտապաշտները ջրահեռացման համակարգն էլ են ասֆալտել, որ իրենց ասֆալտամոլ աջակիցները իրենց երջանիկ և բավարարված զգան...

Ընդդիմության երեկվա խորհրդարանական լսումները տեսա, բայց ոչ թե նիստը նայելով, այլ բոլոր խոսնակների ելույթները առանձին-առանձին իրենց էջերում պարտաճանաչ զետեղված...

Խոստովանելով, որ իրենք չունեն ամբողջական պատկերացում արտագաղթի մասին, Նիկոլը, միաժամանակ, նշել է երեք՝ սանրվածքի, ականջին օղ կախելու և խաշ կամ քաբաբ չսիրելու պատճառները...

1995 թվականի հուլիսի 5-ին ընտրակեղծիքներով կայացած հանրաքվեով ընդունվեց ՀՀ սահմանադրությունը։ Տասը տարի անց՝ 2005-ին, այն փոփոխության ենթարկվեց, ևս 10 տարի անց՝ 2015-ին, Սահմանադրությունը նորից փոփոխության ենթարկվեց, պերմանենտ պատերազմի մեջ գտնվող Հայաստանը դարձավ խորհրդարանական կառավարման, այսինքն՝ կոլեկտիվ անպատասխանատվության երկիր։

Գործող վարչապետը պնդում է, որ եթե մեր ազգային անվտանգության առաջին երաշխիքը բանակն է, ապա դա նշանակում է, որ մենք չունենք անվտանգության համակարգ, իսկ դրանից առաջ ասում էր, որ Կիրանցում տնկած սյուներն են մեր անվտանգության երաշխիքը, նկատի ունենալով, որ դա մի սահման է, որը ճանաչում են և՛ Հայաստանը, և՛ Ադրբեջանը:

Մերձավոր Արևելքը մի մեծ ճահիճ է, որտեղ հայտնվողները պետք է պատրաստ լինեն հսկայական ֆինանսական և մարդկային ռեսուրսներ կորցնելուն։ Թուրքիան, որ լավից-վատից ճանաչում է տարածաշրջանը, չդիմացավ գայթակղությանը և մտավ այդ խաղի մեջ ու մինչև հիմա չի կարողանում ո՛չ դուրս գալ, ո՛չ էլ որևէ առարկայական առաջխաղացում ունենալ։

Ինչպես գրել է ժամանակակից քաղաքական գիտության և միջազգային հարաբերությունների վրա մեծ ազդեցություն թողած պրոֆեսոր Սամուել Հանթինգթոնը, ազգերը քաղաքականությունն օգտագործում են ոչ միայն իրենց շահերը առաջ մղելու, այլև իրենց ինքնությունը ձևավորելու համար. «Մենք գիտենք, թե ով ենք, երբ գիտենք, թե ովքեր չենք, և հաճախ, երբ գիտենք, թե ում դեմ ենք մենք, ինչը ձևավորում է մեր մշակութային նախընտրությունները, ընդհանրություններն ու տարբերությունները։ Այն ազգերը, որոնք հստակ պատասխաններ են ձևավորել այս երեք հարցերի վերաբերյալ (ովքեր ենք մենք, ովքեր մենք չենք և ում դեմ ենք մենք), ունեն ամուր, ինքնամոտիվացնող, ինքնաբավ ազգային, քաղաքական ու քաղաքակրթական ինքնություն և ներքին մշակութա-արժեհամակարգային դիմակայունություն»։